Οι προοπτικές για τους ασθενείς με μυασθένεια έχουν βελτιωθεί αισθητά τα τελευταία 30 με 40 χρόνια, ενώ τα επίπεδα θνησιμότητας είναι σχεδόν μηδενικά. Ως αποτέλεσμα, η μυασθένεια δεν είναι πια «βαριά».

Οι περισσότερες σύγχρονες θεραπείες, βελτιώθηκαν μέσα από δοκιμές και λάθη και κάποιες έχουν σοβαρές παρενέργειες. Καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για τα αυτοάνοσα νοσήματα, σύντομα θα είναι δυνατόν να αναπτυχθούν στοχευμένες θεραπείες που θα επηρεάζουν επιλεκτικά μόνο τις βλαβερές συνέπειες των αντισωμάτων και όχι ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα. Με συγκεντρωμένη πλέον τη γνώση σχετικά με την ανοσοπαθολογία της μυασθένειας, το ρόλο του θύμου και τις ατέλειες της ρύθμισης του ανοσοποιητικού, έχουν αναπτυχθεί και δοκιμάζονται ενδεχόμενες θεραπείες ειδικές για το συγκεκριμένο αντιγόνο και καινοτόμες τεχνολογίες.

Παρόλα αυτά, είναι πολλά αυτά που πρέπει ακόμα να γίνουν. Καθώς ελάχιστοι κληρονομικοί ή περιβαλλοντικοί παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν τη μυασθένεια είναι γνωστοί, ξέρουμε ελάχιστα για την πρόληψη της. Είναι επίσης ενδιαφέρον να δούμε γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ευπαθείς στην ασθένεια ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Περαιτέρω έρευνα και βελτιστοποίηση των σημερινών πειραματικών προσεγγίσεων υπόσχονται τη θεραπεία της μυασθένειας στο μέλλον.

Εφόσον η μυασθένεια είναι μια σπάνια ασθένεια, η χρηματοδότηση των σχετικών ερευνών είναι περιορισμένη και γι' αυτό το λόγο οι ερευνητικές ομάδες που ασχολούνται με την κατανόηση των μηχανισμών της και την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών θεραπειών είναι πολύ λίγες σε κάθε χώρα (συχνά σε κάθε χώρα υπάρχει μόνο ένα εργαστήριο). Το πρόβλημα αυτό καθιστά απαραίτητο το συντονισμό των προσπαθειών των ανεξάρτητων εργαστηρίων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το σημερινό ευρωπαϊκό δίκτυο έχει ως στόχο το συντονισμό των προσπαθειών διαφόρων ευρωπαϊκών ερευνητικών ιδρυμάτων, ώστε να επιτευχθεί ταχύτερη πρόοδος στην κατανόηση και τη θεραπεία της ασθένειας.

[Κέιμενο απο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΠΑΣΤΕΡ]