Menu

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

ΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ

Σκέψεις μελαγχολικές. Καθόλου παράξενο.

Η γυναίκα πάσχει από μυασθένεια Gravis. Κρατάει στο δεξί της χέρι ένα μπαστούνι. Κάτω απ' τους φακούς των γυαλιών της δυο μάτια μιλούν για ένα μαρτύριο, κι' όμως  στα χείλη της έχει καρφιτσωμένο το χαμόγελο της επόμενης  μέρας,  κάτι σαν ένα λουλούδι  που περιμένει  να ανθίσει μέσα στην παγωνιά της οικονομικής κρίσης, όπου αρχές, ηθικοί κανόνες, αξίες και συνειδήσεις καταρρέουν μπροστά σε πόρτες που παραμένουν ερμητικά κλειστές. Πόρτες κλειδαμπαρωμένες  που δεν  ανοίγουν ποτέ, όσο και αν ο Σύνδεσμος  Ασθενών με Μυασθένεια  τις κτυπά επανειλημμένα ,  τείνοντας απεγνωσμένα   το χέρι για βοήθεια. Και η ζωή,  των ανθρώπων, δυστυχώς,   συνεχίζει να κυλά μέσα στο στενάχωρο αυλάκι της, χωρίς κανείς να ακούει το σήμα κινδύνου. Χωρίς  να βλέπει το κόκκινο σαν αίμα   φως  που προειδοποιεί  για ανθρώπινες ζωές  που κινδυνεύουν να χαθούν, αφού ασθενείς αυτής της κατηγορίας αναγκάζονται να προμηθεύονται  μη εγγεγραμμένα φάρμακα  από την Τουρκία, μέσω κατεχομένων.

Ήθελα ,αλήθεια ,  να  της πω δυο λόγια παρηγοριάς, εκφράζοντας της την συμπάθεια μου,   πως τάχα   την καταλαβαίνω,  δεν τόλμησα όμως και είναι πραγματικά περίεργο  που  προτού  προλάβω να κρυφτώ στο καταφύγιο μου, εκείνη   έβγαλε ταχυδακτυλουργικά  μέσα από τη τσάντα της ένα προσεγμένο  ενημερωτικό δελτίο για την ασθένειαGravis και μου το πρόσφερε κάνοντας, μάλιστα,  ένα βήμα προς τα πίσω,   σαν να μου έλεγε <περάστε κύριε, περάστε  στο στοιχειωμένο σπίτι με τα φαντάσματα και τους δράκους>. Από το ύφος της κατάλαβα ότι η γυναίκα θα πρέπει από καιρό να είχε μάθει με τον πιο σκληρό τρόπο ότι στη ζωή κάποια παραμύθια βγαίνουν αληθινά. Μου έδωσε, ακόμα, ξεκάθαρα την εντύπωση πως γνώριζε πολύ καλά ότι οι  δράκοι δεν είναι  ψέμα. Ήταν   πέραν πάσης αμφιβολίας σίγουρη  ότι   υπάρχουν και πως είναι φορές που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, προκαλώντας σε κάποιους από εμάς,   πτώση βλεφάρων, θολή όραση και διπλωπία, δυσκολία στο μάσημα και την κατάποση, εύκολη κόπωση των μυών, δυσκολία στην αναπνοή, καθώς και  ένα σωρό άλλα τέτοια.

SOS εκπέμπει ο Σύνδεσμος Ασθενών με Μυασθένεια Gravis.  Ο τέως Υπουργός Υγείας στον οποίο απευθύνθηκε στο παρελθόν απέτυχε, δυστυχώς, να οδηγήσει σε  λύση το πρόβλημα,  παρά τις υποσχέσεις που ομολογουμένως  είχε δώσει ο ίδιος για αποδέσμευση   σχετικών  κονδυλίων προς  αγορά των αναγκαίων φαρμάκων. Οι Φαρμακευτικές Υπηρεσίες στις οποίες παρέπεμψε την υπόθεση  απάντησαν αρνητικά και το θέμα τελικά βούλιαξε στο τέλμα .  Οι ασθενείς της συγκεκριμένης κατηγορίας δεν είναι πολλοί  και η οικονομική βοήθεια που ζητούν δεν είναι μεγάλη.

Το πράγμα όμως φαίνεται πως δεν παίρνει γιατρειά κι αυτό που πονά και προβληματίζει   είναι πως  άρχισε να πέφτει σούρουπο και άλλη επιλογή δεν υπάρχει πέρα από το ξεκίνημα μιας εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού ώστε όλοι να συνδράμουν όπως και όσο μπορούν, σκοτώνοντας με αυτό τον τρόπο  τους δράκους και ξορκίζοντας τα φαντάσματα της γραφειοκρατίας   που έχουν κάνει τη ζωή αυτών των ανθρώπων όχι μόνο βαρετή αλλά και αφόρητη,

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΚΟΥΣΗΣ